Super maar dan anders: Magneto

In de categorie “Maffe Brain Farts” : Hoe zouden superhelden en superschurken eruit zien als ze hun krachten en talenten nou eens niet op grote schaal in zouden zetten, maar juist met een normale standaardbaan, met alle uitdagingen en beslommeringen van dien. Mijn eerste Superhero Brain Fart in deze category is Magneto, de aantrekkelijke superschurk (soms held) uit het Marvel Universum.

Als Magneto een normale betaalde baan zou hebben, zou hij denk ik bij de McDonald’s werken. Niet als een kassa-meisje, McDrive Operator of poetsknaap natuurlijk, nee, Magneto is voorbestemd voor grootse dingen. Magneto begint net als iedere andere medewerker wel achter de kassa, maar werkt zich al snel omhoog tot afdelingshoofd. Daar besluit hij zich in te zetten voor zijn voormalige kassa-genoten, want hij ziet al snel in dat zij voorbestemd zijn voor grote dingen. Zij immers hebben het talent van Klantvriendelijkheid, Rekenvaardigheid en in een enkel geval het zeldzame talent van Een Opvallende Uitstraling (lees: een flink bos hout voor de hoofdingang).

Natuurlijk komt het tot confrontaties, maar Magneto laat zich nooit uit het veld slaan en strijdt voor waar hij in gelooft; een goed draaiend restaurant met vrolijke bezoekers en een gezondere menukeuze. En ooit, als de tijd rijp is, hoopt hij filiaalleider in plaats van de filiaalleider te worden.

En tot die tijd droomt hij. Want in zijn dromen staat de gouden M niet voor McDonald’s. Maar voor Magneto.

een handjevol updates

Het is alweer een aardig tijdje geleden dat ik hier iets geschreven heb, volgens mij we zo’n beetje een jaar, of niet? Tijd om dit blog toch maar eens af te stoffen… en er is geen betere manier om dat te doen dan met een reeks stomme en minder stomme feitjes. Let’s go:

• Sinds 1 april vorig jaar ben ik voorzitter van de vrijwilligersorganisatie Abunai!, na het aftreden van de vorige voorzitter;
• Momenteel Dragon Ball Z vanaf begin tot einde opnieuw aan het kijken, de Engelse dub versie; overige Drakenballen-zaken volgen daarna, behalve de film Evolution. Denk ik;
• Ik heb momenteel een felroze onderbroek aan;
• Vanaf 1 april dit jaar stopt de Teamleider Customer Support op ons bedrijf en neem ik haar rol over; dan krijg ik dus eindelijk betaald om mensen rond te commanderen;
• Ik heb een whiteboard voor actiepunten; zo rond deze periode is deze standaard redelijk vol;
• Belle Flonne de kat is nu 1,5 jaar oud;
• Vossenhoofden op mijn bureau;
• Marvel Puzzle Quest is een geinig spelletje, maar ik moet het wat vaker spelen;
• er zou een fatsoenlijke remake van Captain Planet moeten komen;
• van The Real Ghostbusters ook trouwens, en dan bedoel ik niet de film vol vrouwenvolk; al kan die ook wel interessant zijn;
• Vergeet het snoepgoed voor het kassameisje niet;
• dit is zo’n beetje het punt waarop de inspiratie op raakt en dit lijstje zinloos begint te worden…
• Facebook spelletjes zijn leuk, maar met mate.

Achteraf gezien misschien toch niet zo’n denderend idee… maar wellicht komen er nog meer zinnige updates.

Heeft WordPress al een Google+ plug-in?

2014: het was weer…een jaar.

nou, aldus mijn jaarstatistiekenpagina:

In een San Francisco kabelbaan passen 60 mensen. Deze blog werd in 2014 ongeveer 320 keer bekeken. Als je blog een kabelbaan zou zijn, zou die ongeveer 5 reizen nodig hebben voordat die zoveel mensen zou kunnen vervoeren.

De drukste dag van het jaar was februari 10th met 26 bezichtigingen. De meest populairste bericht die dag was Epicon?.

Sowieso, als je een aantal seconden nodig hebt om te vinden waar de login knop en de nieuwe post knop nu weer heen verhuisd zijn, dan weet je dat je alweer een tijdje niet ingelogd bent. 2015 wordt vast meer succesvol dan 3 hele posts over 2014. “De meest populaire bericht”, mooie vertaling ook.

De Vraag van Vandaag (XXI)

Wie of wat is je favoriete anime of manga personage?

Epicon?

Een paar maanden terug was ineens mijn hele social media timeline in rep en roer: er was een nieuwe conventie aangekondigd, een evenement der evenementen, groter nog dan de aanval van de Vuurnatie en de naderende Winter, enormer dan een reus die even een gat in je muur komt schoppen. Epicon, het grootste fantasy, cosplay en gaming evenement van de Benelux. Een officiële aankondiging is nog niet echt geweest, maar een artikel op Moviescene belooft dat het groter wordt dan Anime(con) en Elfia (Elf Fantasy Fair), 35.000 bezoekers, met live entertainment, een dealer room om te kopen, workshops, bekende gasten en meer.

De discussie ging voornamelijk over deze grootste aankondiging, en de aankondiging om te concurreren met twee grote gevestigde namen, met daarin ook nog eens een tijdslot vlak na Abunai! (ook geen onaardige anime/Japanconventie, waar ik toevallig ook nog eens bij in de organisatie mag zitten). Dat roept gemixte reacties op: aan de ene kant wordt het berricht als een arrogante statement opgevat, aan de andere kant verwelkomen mensen dit nieuwe evenement. Tegelijkertijd is er nog weinig informatie over bekend, en staat de website van Epicon nog op “under construction”, en dat is een situatie die bij conventie-bezoekend Nederland bekende gevoelens oproept: grootse plannen, een spectaculaire aankondiging… en dan niks meer.
Na deze aankondiging (nogmaals, niet van de organisatie zelf) blijft het een paar maanden stil. Dan wordt op de Facebookpagina van Epicon (of het een officiële pagina is of een pagina van fans blijft nog even onduidelijk) aangekondigd dat er 4 februari groot nieuws komt; iedereen is weer gespitst, maar vlak voor die datum wordt het toch nog een weekje uitgesteld… en dat zou dus betekenen dat er elk moment nieuws kan komen.

Ikzelf ben er nog niet helemaal over uit. Ikzelf verwelkom een nieuw initiatief op dit gebied; de enige conventie die zich tot nu toe op fantasy en science fiction focust binnen Nederland is Imagicon, en ook die zitten in hun eerste jaar en zullen zich dus nog moeten vestigen (al lijkt het erop dat dat aardig gaat lukken), dus een frisse wind is welkom. Aan de andere kant levert een duidelijk commerciële motor niet altijd de beste resultaten op (bigger is not always better). Ook het genoemde aantal van 35.000 bezoekers is idioot veel, als je je bedenkt dat bestaande driedaagse evenementen het met een derde daarvan mogen doen, en dat een vergelijkbaar evenement van onze zuiderburen, FACTS, op hun eerste evenement veertig  (!) bezoekers trok en pas op hun derde jaar rond de vijfhonderd zat, en in 2011 op de 20.000 (van de jaren daarna ontbreken statistieken). Zelf met de beste PR en mediacampagne zie ik niet in hoe je dan een dergelijk evenement op wilt stellen, en bovendien is het al februari, dus nog iets meer als zeven maanden tot het allemaal moet gebeuren. Ik hoop op een leuk initiatief, maar tegelijkertijd heb ik mijn twijfels. Maar daarbij moet gezegd worden: alle informatie die bekend is, is bekend uit derden – laten we eerst maar eens afwachten waar Epicon zelf mee komt en wat ze komende week gaan aankondigen. Misschien dat dat wel een heel ander beeld oplevert.

Wat denken jullie? Succes, episch faalproject, of toch eerst maar die kat uit de boom kijken?

Weekendupdate

Het is alweer eventjes geleden dat ik hier iets geschreven heb, en de regelmaat lijkt dan ook echt weggezakt. Toch wil ik proberen om weer een beetje regelmaat op te bouwen met schrijven, of dat nu een blogje is over de dag van vandaag, het afgelopen weekend, of over zomaar iets willekeurigs. Dat is tenslotte wat het interessant maakt, toch..? Die snapshot uit het leven.. (:

Afgelopen weekend was een niet zo heel erg bijzonder druk weekend. Het belangrijkste evenement was het jaarlijkse Gopher Diner. En voor degenen die mij niet kennen of mijn achtergrond zal dat totaal nergens op slaan. Welnu, kort samengevat: ik zit in de organisatie (bestuur zelfs) van een vereniging die jaarlijks een evenement organiseert ter promotie van de Japanse (pop)cultuur (niet alleen anime!). Daarvoor vragen we veel steun van vrijwilligers die op het evenement meehelpen. Een van de bedankjes die we daarvoor teruggeven is een jaarlijks etentje.

Het etentje was gezellig; het was even een verrassing dat ons min of meer vaste restaurant van naam en opzet was veranderd, maar desondanks was het een leuke, gezellige en vooral ook smakelijke avond; dit rit naar huis was wat minder, want we kwamen er net te laat achter dat er een zwaar ongeval was gebeurd op de A1, net nadat we die snelweg opgereden waren uiteraard. Het precieze verhaal blijft nog wat vaag, omdat verschillende media verschillende berichten afgaven, maar er zijn in ieder geval een stuk of vijf politiewagens, drie ambulances, een trauma-heli en een stuk of zes sleepwagens voor nodig geweest.

En nu maar weer op naar een nieuwe week; een maand lang een collega minder op  het werk, terwijl het net weer drukker begint te worden, dus dat belooft weer genoeg bezigheidstherapie.

Dagtripje naar Londen

Afgelopen weekend zijn we een dagje naar Londen geweest; de reis werd georganiseerd door een of ander winkeltje in het zuiden van Limburg, dus voordat we op de bus richting Londen konden stappen, was allereerst een reis richting het zuiden des lands nodig. Niet heel erg handig, maar wel de moeite waard, en meteen een excuus om de schoonfamilie weer eens te zien. De enige die niet mee mocht was ons katje, Belle, maar die leek daar achteraf niet heel erg gepikeerd over te zijn.

Enfin: gelukkig kon ik op mijn werk een paar uurtjes eerder weg, en dat was hard nodig, want hoewel de bus pas om 1 uur ’s nachts zou vertrekken, was de reis erheen wel lang. Op Utrecht hebben we een korte stop gedaan om wat kleingeld in te wisselen voor pondjes, en wat te eten (oorspronkelijk Burger King gepland, maar dit werd op het laatste moment een Kapsalon bij de Döner Company). Uiteraard had de NS ook het nodige roet in het eten te gooien door een goederentrein met pech op het spoor te redden, maar we hadden tijd genoeg en leesboeken.

In Landgraaf hebben we nog wat tijd bij de schoonfamilie doorgebracht en telefoons opgeladen, om vervolgens in Heerlen op de bus te stappen. We hadden broodjes besteld en die waren er dan ook, en snel op. En na een tussenstop bij een benzinestation in België was het dan ook door naar Calais en met de boot naar Engeland – leuke trip, zelfs ’s nachts, en daar in het restaurant nog wat warme chocolademelk gedronken. Zonder slagroom. ;(

We kwamen vrij vroeg aan in Londen, eerder dan gepland en voor openingstijd, dus heeft de buschauffeur (die trouwens precies klonk als Emile Roemer) er eerst nog een city tour door het centrum aan vastgeplakt. Mooie tour, met veel info en natuurlijk mooie bezienswaardigheden. Chauffeur was ook netjes om op een paar plaatsen te stoppen om de mensen zo wat gelegenheid te geven foto’s te maken.

Daarna was het dan tijd om de stand in te gaan; afzetpunt was The London Eye, Europa’s grootste reuzenrad (geen gebruik van gemaakt want prijzig), en vanaf daar over een voetgangers- en treinbrug de Thames over en de stad in. Veel winkels, maar vooral ook bijzonder veel kledingwinkels… wat wel weer een beetje jammer was, want we hadden een vrij strak budget, dus die winkels zijn ook niet bezocht. ;(
– Wel hebben we ’s werelds grootste speelgoedwinkel bezocht, maar die was echt te druk, en eveneens de M&M’s store die niet geheel verrassend behoorlijk naar chocolade rook. Andere bestemmingen waren de Primark, waar Titania zich uitgeleefd heeft, en een kleine vintage store, waar ik een lunchbox van Doctor Who (TARDIS) op de kop getikt heb.

Voedsel was er ook genoeg; we hadden onze zinnen gezet op een ‘genuine British breakfast’ bij aankomst, maar dat werd uiteindelijk een broodje gesmolten kaas en een half stokbrood (lol), dus niet echt vergelijkbaar; ’s avonds naar de Pizza Hut, waar je veel voor weinig kreeg.
Juist vanwege het strakke budget hebben we het openbaar vervoer en de Underground genegeerd en dus eigenlijk alles met de benenwagen gedaan. En dat voel je dan wel aan het eind van de dag. ;’)

De terugreis was helaas wat moeizamer: de tourbus moet wettelijk gezien een aantal uren stilstaan, en aangezien we ’s ochtends wat langer doorgingen, mochten we ’s avonds dus later vertrekken, met als gevolg dat we de boot gemist hadden en langer moesten wachten in Dover; daarnaast waren er spoorwerkzaamheden tussen Den Bosch en Utrecht waardoor het heen en weer hoppen en omrijden werd… maar gelukkig was daar nog de PSP. :)

Enfin, al met al was het een leuk en ervaringrijk dagje… – maar de volgende keer doen we zoiets toch echt pas weer als er fatsoenlijk voor gespaard is, en als we ook meerdere dagen kunnen gaan. ;)

“London Eye” – het grootste reuzenrad van Europa.

Belle Flonne

Katten. De eerstvolgende update moest natuurlijk over katten gaan. Sinds ongeveer een maandje nu huppelt hier een grijs ondeugend bolletje energie rond in de vorm van een kat, in de volksmond ook wel steeds vaker ‘poezel’ genaamd.

Oeteshénije Belle Flonne, kortweg Belle genoemd (of “Belle Flonne!” als ze stout is) is een Blauwe Rus, geboren op 2 augustus 2013 in een nestje van 1 kater en 2 poezen als dochter van Oeteshénije Sita en Gunnar van ’t Wolvennest. Inmiddels is ze vier maanden oud en doet ze haar naam volledig eer aan: Belle, de pientere en dappere jongedame uit “Belle en het Beest” en “Once upon a Time”, en Flonne, de onhandige stuntelaar en brokkepiloot uit de Disgaea game serie.

Momenteel zit ze in haar kittenperiode die uit drie cycli lijkt te bestaan die zich gedurende eenkattenwerkdag meerdere malen herhalen: slapen, eten en spelen – ook wel bekend als ‘kattekwaad uithalen’. Sterker nog: in het tijdsbestek dat het gekost heeft om dit blogbericht te schrijven, heeft ze twee van deze drie stappen alweer doorlopen en is de plant bij het raam weer wat bloemblaadjes armer.

Maar een plaatje zegt meer dan duizend woorden, en omdat ik geen zin heb om duizenden woorden te gaan typen, volgen hierbij nog wat plaatjes:

Aankomst in “De TARDIS” – eerste stapjes 

 

Kort na de eerste stapjes – de keuken wordt ondekt. Dit is een belangrijke fase in een kattenleven.

De klassieke arrogante kattenpose.

Kraaloogjes.

De slaapfase, waarbij het niet uitmaakt hoe je erbij ligt, zolang je je maar niet op de foto laat zetten.

Iedere kat moet zijn of haar eigen domein overzien. Naar buiten kijken hoort daar dus ook bij.

Toekijken hoe het vrouwtje aan het werk is.

Met Kenji, de hond van mijn broertje, kan ze nog niet zo goed overweg. Het is wel duidelijk wie de baas is.

en ook doet deze kat mee met de “draw me like one of your French girls” hype.

 

Review: Grimm’s Snow White

Soms heb je van die films die zo speciaal zijn, daar moet je wel je blog voor afstoffen om er een review over te schrijven. Zo ook “Grimm’s Snow White” van The Asylum. Voor wie The Asylum niet kent: beruchte productiestudio van Mockbusters, films die overduidelijk een kopie zijn van een bekende filmhit die rond hetzelfde tijdstip uitkomt, met de bedoeling om op dat succes mee te liften. Bijvoorbeeld de recente film Atlantic Rim.
Het resultaat hoeft niet altijd slecht te zijn. Maar is dat meestal wel.

Al snel wordt de achtergrond uit de doeken gedaan: een meteoriet is ingeslagen en heeft gezorgd voor het ontstaan van de monsters die de krachten van deze meteoriet (gevallen ster, Stardust) bewaken, en elven die magie kunnen gebruiken en eveneens de meteoriet bewaken.

Dat was even wat random background story. De rest van het verhaal kan vrij kort samengevat worden: er zijn 2 koninkrijken, 1 met een prins, en 1 met een koning, koningin en prinsesje. De koningin aast op de meteoriet en diens magie, de koning gaat eigenlijk al vrij snel dood omdat de monsters zijn kledingstijl niet kunnen waarderen, huntsman neemt prinsesje mee de bossen in, maar slaagt er niet in haar te doden omdat dezelfde monsters opnieuw opduiken, en de prinses wordt gevonden door elven.

Jazeker, niks geen dwergen. ELVEN. Waarvan 1 dwergelf om het nog een beetje goed te maken.

Natuurlijk is er heel veel drama en epische battles, waarvan ik jullie de hoogtepunten niet ga ontnemen. Ja, dit zijn spoilers, maar het maakt niet uit want de kans dat je deze film gaat kijken of dat de spoilers je boeien is astronomisch klein.

Bijvoorbeeld:

• De elven kunnen onzichtbaar worden, maar zodra Snowwhite hen voor het eerst ziet werkt deze gave nooit meer, met name niet in de honderd situaties waar het een logische zet zou zijn, zoals kastelen en steden infiltreren, prinsen in het geheim vermoorden, je verstoppen voor paleiswachten of de koningin vermoorden.
• Dark Elves! Deze groep elves heeft zich jaren geleden afgesplitst van de gewone elven omdat ze hun kledingstijl niet konden verdragen. Zij kleden zich nu in het zwart en zijn getraind in het pad van de Ninja.
• Onze prins kan goed steken, maar zodra je een wapen tussen zijn buik en arm steekt, gaat hij vijf minuten van zijn stokje.
• Snowwhite is op jonge leeftijd naar een klooster gestuurd, waar ze heeft leren boogschieten en zwaardvechten met de snelheid van het licht.
• De Koningin heeft absoluut geen enkele useful skill, behalve mannen in haar macht krijgen; helaas stuk voor stuk Stormtroopers.
• Epische sword battle tussen Snowwhite en Evil Queen: vijf hele seconden, flawless victory voor Snowwhite.
• Gedurende zo’n beetje het complete laatste kwart van de film zijn een Random Palace Guard en een Random Elf verwikkeld in een gevecht op leven en dood ver weg van alle andere actie, ver weg van koningin, Snowwhite, elven, legers, enzovoorts. Niemand ziet hun epische strijd en als de koningin sterft, gaat de Random Palace Guard maar een biertje drinken en heeft er geen zin meer in.
• Gedurende de hele film wordt er ontzag gekweekt voor het enorme leger van de koningin; en terecht, als dit eindelijk in beeld komt, zien we vijfentwintig onbewapende forse kerels. Waarom de Koningin er zo blij mee is, mag men raden.
• Schijnbaar is het handiger voor de koningin om haar welgevormde gevangenen eerst halfnaakt in haar Dungeon op te sluiten, compleet geboeid, omdat ze dan makkelijker met haar kunnen vozen en haar kunnen behagen.
• Elven maken gebruik van een magie die lijkt op The Force. Ergo: The Dragon Force.

• als de prins sterft verzamelt de prinses de zeven elven om hem weer tot leven te wekken. Elven zijn Dragon Balls.

Oh, en hier is de trailer:

Huisje (update)

Het begint nu toch een beetje echt op te schieten. Al het grote sloop -en bouwwerk is wel klaar, op de schuur na. Daar heeft de vorige bewoonster (of misschien zelfs de bewoner daarvoor) een eigen zolderdakje ingericht, maar dat staat letterlijk op losse poten en letterlijk op instorten door houtrot. Dat wordt nog een keertje onderuit getrapt dus.

Verder is alles geverfd (op een stukje keuken na) en is de vloer overal ready, meubeltjes verrijzen al her en der, en er is zelfs een koelkast. Met vulling. Weinig vulling nog, maar nog steeds vulling.

Wat nu nog rest zijn de welbekende laatste loodjes: nog wat verfklussen, nog wat kleine dingetjes die zijn blijven liggen, de bank opstellen, en dan zou het toch een aardig eindje bewoonbaar moeten zijn…

Wordt nog wel wat. Fotopost volgt zodra alles echt zo goed als af is. :-)